Zamanını verimli kullanabilen, az zamanda çok şey üreten insanlara hayranım. Lütfen bana yardım edin. Zamanı yetiremiyorum. Her tavsiyeye açığım. Yapacağım işleri sıraya koyuyorum olmuyor, rahat davranayım, kendimi hırpalamayayım, yavaş yaşayayım diyorum o da olmuyor, ne yapacağımı şaşırdım.
Son günlerde pek bir moda olan "Tükenmişlik sendromu" var ya, merak ediyorum acaba bu benim yaşadığım da başka bir sendrom mu? Sor da öğren kardeşim, yakınında iki psikoloğun var, dediğinizi duyar gibiyim. Soramıyorum, çünkü bizim psikologlar üç günlük tatili fırsat bilip şehir dışına çıktılar. Onlar tatil yapıyorlar, ben düşünüyorum.İş çok... Haydi biraz erken kalk da zamandan kazan. Kahvaltıyı hazırla, öğleden sonra danışan gelecek, ofise gitmelisin, ipliği bittiği için yarım kalan masa örtüsünü bugün tamamlamak lazım çünkü zihnimi yoruyor artık, perşembe günü "Minik Mucizeler Akademisi"nin yeni sezon açılış ve tanıtım toplantısı var, eksikler tamamlanacak. Salı günü okula gitmem gerekiyor, sınav var, soru hazırlanacak.Daha başka bir sürü şey var, var, var... Bütün bunlar zihnimde çarpışırken ben daha bir işe girişmeden yoruluyorum.
Bloğa sık sık yazı yazmak istiyorum ama nerdee. Evdeki işler, okuldaki işler, yuvadaki işler, sıcaklar, nem, dünyanın gidişatı, zalimler, silahlar, kimyasal gazlar bende hal bırakmadı. Verimli olmak, üretmek için moral şart. Dualarla, bu da geçer tesellileriyle bir şeyler yapmaya çalışıyorum. Bitirmeye söz verdiğim yarım işlerin bir kısmı tamamlandı, fotoğrafları da çekildi, en kısa zamanda paylaşacağım.
Kendimi toparlamak için hayal mi kursam acaba? Şair ne demiş? "İnsan âlemde hayal ettiği müddetçe yaşar." Alır insanı başka diyarlara götürür ya hayaller. İşte şimdi, sakin, küçük, eski ama bakımlı bir evin arkasındaki küçük bahçedeyiz. Bir salkım söğüdün altında küçük sedirde çaylarımızı yudumlayarak elişi yapıyoruz. Yanımda sevdiğim arkadaşlarımdan biri. Evde işler bitmiş, okul tatil, kızlar danışanlarıyla, çocuklarıyla okullarında meşgul, koca işe gitmiş, akşamın yemeği hazır, hava limonata tadında, etrafta sardunyalar, ortancalar, radyoda hafiften sanat müziği şarkıları, bizde sohbet muhabbet...
Bir iç geçiriyorum. Gerçeğe dönmek lazım. Sendromlarımızla barışıp hayatın ortasına dalmak lazım. Başka çaremiz yok.Şikayet değil inanın bu yazdıklarım, sadece durum tesbiti. Hayalim de bütün yapmak istediklerimi sırasıyla düzene koymak. Olur inşaallah bir gün. Bu arada ümidimi kaybetmiş de değilim. Bakarsınız bir gün bu hayallerim gerçek olur. O zaman yazarım size. Şimdi ilk adım olarak fotoğraflarını paylaşıyorum. Sonra kendimi, ailemi, arkadaşlarımı, sizi de yerleştireceğim içine, söz...
 |
| Fotoğraflar Pinterest'ten alınmıştır. |
